از کتاب "دایره":
من مرد و زنم؛ شاهد من: این کت و دامن
مردی‌ست درونم که ستم کرده به این زن
دلگیرم از آن مریم معصوم که جا ماند
در دفتر نقاشیِ شش سالگیِ من
با خانه و خورشید و گل و کوه و درختش
هم‌میزیِ سارا شد و هم‌بازیِ لادن
سی سالِ تمام است که گم کرده‌ام او را
دعوای من و جامعه شد جنگ مطنطن
از بس دل من سوخته از عمر که حتا
با سابقه‌ی دوستی و این دلِ روشن،
هرقدر بزرگی بکنم فرضِ محال است
با لادن و سارا سرِ یک میز نشستن
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "68 ثانیه به اجرای این اُپرا مانده است":
بد و خوب باشد؛ چه بهتر که بدتر
چه باید ببینم به جز وهمِ باور؟
زبان وا کن... ای من! بگو صادقانه
که جغدی نشسته‌ست جای کبوتر
تعجب ندارد کسی جای خود نیست
اگر گوش‌ها کور... اگر چشم‌ها کر...
حواسم غزل را به خون می‌کشاند
مذاقِ تغزّل ندارم، که دیگر:
امیدی نمانده‌ست جز یأسِ فردا
که هر روز باید بیفتد عقب‌تر
که از خود نپرسیدم اصلاً چرا شعر؟
همین شور کافی‌ست دیگر چرا شر؟
زبان‌های دیوار را قفل کردم
ولی حرفِ آوار، در آمد از در
روانم به من گفت: خاکی نه انسان
زنی شکل شن، در بیابان شناور
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "دایره":
گشاد کن دهنت را و موذیانه بخند
که من غزل بنویسم برای این همه گند
تو تازه مُد شده‌ای؛ خامِ دست بازاری
عجیب نیست ندانی که قلبِ سوخته چند
به خنده‌های تو افسوس می‌خورد ابلیس
و گریه می‌کند این بار با صدای بلند
چه می‌کنی اگر آرایشت خراب شود؟
چه می‌کنی اگر آیینه‌ها خراب شوند؟
خلاصه این که... نداری به غیر مشتی پوچ
مخاطبم تو نبودی زنِ شعارپسند!
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "ضربان":
اگر زمان و مکان فکر جان من باشند،
ستاره‌ها همه در آسمان من باشند،
سخنورانِ جهان پشت هر تریبونی
به غرب و شرق اگر هم‌زبان من باشند،
زمین و جمعیتِ آن چهار چشم شوند
و روز و شب نگران جهان من باشند،
جَهول و عاقل و دیوانه و روانکاوش
همیشه مستمع داستان من باشند،
به احترام جنونی که در من است، اگر
فقط مواظب روح و روان من باشند،
علاج این همه تنهایی‌ام نخواهد شد
اگر تمام زنان خواهران من باشند.
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "68 ثانیه به اجرای این اُپرا مانده است":
چه نیازی‌ست که این رود به دریا برسد
شب به شب ترسم از این است که فردا برسد
گریه‌ی کوسه‌ی غمگین، شده دریایی شور
شورِ این گریه درآمد که به دریا برسد
- اشک‌های تو، همه، نطفه‌ی مرواریدند،
هق هقِ تو، که به رویای صدف‌ها برسد
کوسه! صیاد می‌آید که نجاتت بدهد
گریه بس کن که به تو، چشمِ تماشا برسد
خاک، مرگ است تو در بستر من خواهی مرد
ساحلم، بر تنِ من، روزِ مبادا برسد
چه کنم با دلِ ساطوریِ ماهی‌گیران؟
چه نکردند که کار تو به این‌جا برسد؟
تکّه تکّه، تنت از تور بیاید بیرون
وقت تشویش و تقلّا و تمنّا برسد
پیش دریا زده‌ها، بودنِ تو نابودی‌ست
جز ضرر هیچ نداری که به دنیا برسد
کوسه! از دور، تماشای تو زیباتر بود
باز اگر هم به نظر، مرگ تو زیبا برسد
1386/11/19
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "مذاکرات":
نسترن! شبیه من نباش! اعتنا نکن به دیگران
مادرت همیشه باخته، در ملاحظاتِ این و آن
هرچقدر هم بها دهند، شاعری نکن به هیچ‌وجه
شعر حرفِ عاقلانه نیست، گرچه می‌بَرند بر زبان
در ازای خنده‌های تو، هیچ ارزشی نداشتند
شاعران و فیلسوف‌ها، با تمام حرف‌های‌شان
این که از هزار سالِ پیش، خط به خط مرور کرده‌ام
قدرِ مصرعی نبوده است درد مادرانِ بی نشان
عاشقِ تو محضِ دل‌خوشی، عشق را وسیله می‌کند
جان مادرت خراب کن! هرچه ساخته‌ست در جهان
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "قانون":
هر شعر که می‌سروده‌ام بی‌تو، آویزه‌ی گوش‌های کر بوده‌ست
حالا که عجیبْ شاعرم با تو، باور نکن آن‌چه معتبر بوده‌ست
حوّا نشدم که آدمم باشی شاید که قدیم‌تر از ابلیسیم
«شاید» نه، که «حتما» است این قِدْمَت، پیش از تو و من کسی مگر بوده‌ست؟
جانم به توان رسید در حسّت، تا جسم من و تو محوِ معنا شد
جریان شدیدِ این هم‌افزایی، از سرعت نور، بیشتر بوده‌ست
فریاد بکش که دوستم داری من هم بکشم که دوستت دارم
در فرصتِ التیامِ دردِ ما، داروی سکوت، بی‌اثر بوده‌ست
هر نقطه که در حضور هم هستیم شعری‌ست که انتشار خواهم داد
من در پیِ بازگفتنِ عشقم؛ شرحی که همیشه مختصر بوده‌ست
مریم جعفری آذرمانی
از کتاب "قانون":
درگیر احساسات خود هستند مثل خیانت در وفاداری
مزدورها هر لحظه می‌ترسند از اتهام نسخه برداری
خون، آب و انسان نانِ من، اما... جرمم از آنان بیشتر هم نیست
چیزی به جز امضا ندزدیدم از برگه‌های مردم‌آزاری
آنان نباید دیدنی باشند زیرا سیاهی محوشان کرده‌ست
من دیده‌ام گاهی حقیقت را؛ رنگی‌ست بینِ خواب و بیداری
تا تو کلیدت را بچرخانی با دست‌بندم حرف خواهم زد
برگرد زندان‌بان! که می‌ترسم از موش‌های چاردیواری
مریم جعفری آذرمانی
قانون
مریم جعفری آذرمانی
انتشارات داستانسرا
پاییز 1390
شامل پنجاه و چهار غزل نو
این کتاب ششمین کتاب من است که در سال 1391 کاندیدای نهایی جایزه ادبی پروین اعتصامی شد.
نمونه شعر و نقدهای این کتاب را می توانید در آرشیو موضوعی وبلاگ بخوانید.
زخمه
مریم جعفری آذرمانی
نشر مجنون
پاییز 1387
شامل پنجاه و نه غزل نو و یک ترجیع بند
این کتاب که همراه با کتاب هفت منتشر شده بود، در سال 1389 کاندیدای نهایی جایزه ادبی پروین اعتصامی شد.
نمونه شعر و نقدهای این کتاب را می توانید در آرشیو موضوعی وبلاگ بخوانید.
هفت
مریم جعفری آذرمانی
نشر مجنون
پاییز 1387
شامل هفت مسمّط نو
این کتاب همزمان با کتاب زخمه منتشر شد. نمونه شعر و نقدهای کتاب هفت را می توانید در آرشیو موضوعی همین وبلاگ بخوانید.