و پرسشی‌ست قدیمی که همچنان باقی‌ست
که چند فاجعه تا مرگِ این جهان باقی‌ست
«نبودن» از همه جا مثل سنگ می‌بارد
به بودنی که فقط تکّه‌ای از آن باقی‌ست
چقدر عاشق و معشوق مرده‌اند، امّا
هنوز هم که هنوز است عشقِ‌شان باقی‌ست
چه حرمتی‌ست در انسان که بعدِ این‌همه قرن
خطوطِ خاطره‌اش روی استخوان باقی‌ست
اگر چه روح و تنم می‌رود، خوشم با این
که ذوقِ شاعری‌ام هست، تا زمان باقی‌ست
مریم جعفری آذرمانی
کتاب نواحی چاپ ۹۶
نشر فصل پنجم
منتشر شد:
نواحی
مجموعه‌ی ۶۳ غزل نو
مریم جعفری آذرمانی
ناشر: فصل پنجم
یک شعر از این کتاب:
همیشه در جَرَیانِ مصیبتی بارز
همایشِ مگس است و خطابه‌ی وِزوِز
ژنِِ فقیر چه دارد که این وسط بدهد
به وارثانِ بلافصلِ اسکناس و فلز
زنِ معاشقه از فرطِ اصطکاکش سوخت
چگونه عشوه بریزد در این جِلِزّ و ولِزِ
میانِ منگنه‌ها له شد و نمی‌بیند
که دستِ رگ‌به‌رگش آبی اَست یا قرمز
زمین بدونِ بشر قلوه‌سنگ خواهد شد
چه می‌شود که نمیرند کودکان هرگز؟
مریم جعفری آذرمانی