بعضی اشخاص در فضای شعر و ادبیات، فقط در حال بازی کردنِ نقش های دروغین اند برای رسیدن به جایگاه و منفعتی که بی زحمت نمی توان به آن رسید، فرقی ندارد که متنی به ظاهر جدّی بنویسند یا رفتاری ظالمانه یا به ظاهر مهربانانه انجام دهند، چون همه ی اینها فقط نقش هایی است که برای ناشر یا متصدّیِ یک برنامه ادبی یا یک منتقد یا حتا عموم مردم، به نمایش گذاشته اند تا بدون آنکه متن ادبی قابل توجهی داشته باشند فقط خودشان را مطرح و معروف کنند.
بارها پیش آمده که از منشِ ادبی و حرف های غیرمنصفانه ی کسی انتقاد کرده ام، بعد متوجه شده ام که رفتار مذکور، یکی از نقش های آن فرد برای رسیدن به اهدافش بوده و انتقاد من به نوعی مقابله با دیالوگ های ساختگیِ شخصیتی کاذب است، در واقع، مقابله با این گونه اشخاص، مثلِ این است که بخواهیم واردِ یک فیلم شویم و شخصیتِ منفی را کتک بزنیم!
مریم جعفری آذرمانی