درمورد بسیاری از همنسلانم، هم در بحثهای شفاهی و هم در بعضی یادداشتهای مربوط و هم در مورد انتشار آثارشان در سایت یا نشریه ای که مسئول آن بوده ام و هم در مشاورۀ ضمنیِ پژوهشگران دانشگاهی و غیر دانشگاهی، از آوردن نامشان و اشاره به شعرشان دریغ نکرده ام و حتا گاهی با وجود نفرتی که از رفتارها و ادعاهای نادرستِ بعضی همنسلانم دارم، باز هم در موقعیتهای علمی و تحقیقی، نفرتم را کنار گذاشته ام تا پژوهشگر به طور آزادانه بتواند با مقایسه ها و تحلیلهای خود به حقیقتی دست پیدا کند. اما با این اوصاف، به جز یکی دو مورد معدود، تقریباً تمام همنسلانم، در موقعیتهای مختلف از آوردنِ نام و اشاره به شعر من دریغ کرده اند، به عنوان مثال اگر دانشجویی بخواهد پایان نامه ای درباره غزل دو سه دهه اخیر بنویسد و به همنسلانِ من مراجعه کند به ندرت ممکن است به من اشاره ای کنند و بسیاری شان حتا محال است که نام مرا به زبان بیاورند و بعضی از اینها خودشان تحت تأثیر مستقیمِ شعرهای من بوده اند و شیادانه می خواهند بعضی نوآوریهای دیگران را به نام خود ثبت کنند.
زمانی درباره حسین منزوی در یادداشتی نوشته بودم که چه خوب شد که منزوی در مقدمۀ کتاب «از شوکران و شکر» و زیر نویسِ بعضی از غزلهایش به مسئلۀ تأثیرگذاریهای خودش روی دیگر شاعران اشاره کرده است، وگرنه بعید نبود که بسیاری از مسائل ناگفته بماند.
از آنجا که خیلی از مسائل تأثیرگذاری و تأثیر پذیری غزل دو سه دهه اخیر، با هیاهوی عده ای از شاعران ـ که شهرت طلبی شان بیشتر از قریحۀ شاعری شان است ـ مخلوط شده و گاهی مطالبی در حیطۀ دانشگاهی و فضای شعر امروز می بینم که در آنها دروغ و راست با هم آمیخته شده، و حتا گاهی دروغهای محض در بعضی مقاله های به ظاهر علمی پژوهشی و پایان نامه ها دیده می شود، از این پس قصد دارم در فرصتهای مختلف، مسائلی را درباره غزل امروز، در حدِ توانم و تا اندازه ای که امکان نشر آن وجود دارد، بگویم.
مریم جعفری آذرمانی
پی نوشت:
منظور از همنسلانم، شاعرانی هستند که اکثراً متولد اواخر دهۀ 50 هستند یعنی همگی الان بین 35 تا 40 ساله اند و ضمناً در حدود 20 سالگی به طور رسمی وارد مجامع ادبی شده اند و تا امروز با درجاتِ مختلف، فعالیت شعری داشته اند. بنابرین کسانی که مثلاً همین سن و سال را دارند اما تازه شاعری شان را شروع کرده اند یا مثلاً دو سال شاعر بوده اند و بعد پی کارهای دیگر رفته اند و تازه آمده اند و عدمِ حضورِ چندساله شان را به حساب سالهای شاعری شان می گذارند، از این دایره خارج اند.
